…θα σε ονομάσω ονειρολόγιο. Εγώ μιλάω, εγώ γράφω, εγώ σβήνω, εσύ ακούς, εσύ σωπαίνεις. Μακάρι να ήταν αλλιώς. Μόνο σου θα είσαι ένα απλό πρόχειρο. Μην το παρεξηγείς όμως αυτό. Ανάλογα με το τι νιώθω, θα αποκτάς δύναμη. Θα ορίζεις τη χαρά μου, τη δημιουργία και θα αποτελείς το θησαυρό μου. Σε’ σένα θα αποτυπώσω το περιβάλλον μου με λέξεις. Γιατί κάθε λέξη είναι χίλιες εικόνες, αν ο αφηγητής και ο ακροατής δε φοβούνται τη φαντασία. Εμείς θα την κάνουμε την επανάσταση. “Και αν είναι το σήμερα νωρίς, το αύριο μπορεί και να μην είναι αργά…”

Με τον τρόπο αυτό θα με γνωρίσεις και στο τέλος, θα μπορούν να γνωρίσουν και εσένα άλλοι. Θα μου πεις όμως, ότι εγώ είμαι εσύ. Λάθος! Εδώ γράφει ένας άλλος εαυτός, ο επαναστάτης, ο ρομαντικός, ο “συμπαθητικός”. Εγώ, μακριά από τις λευκές σελίδες σου, το παρθένο σώμα, είμαι άλλος. Ποιος; Δεν ξέρω και ούτε θέλω να γνωρίσω. Μας ενδιαφέρει το εδώ, φίλε.

Μάθαμε λοιπόν τους πρωταγωνιστές. Τώρα ο χρόνος και ο τόπος. Τα πάντα θα είναι δημιουργία του συναισθήματος, της ψυχής. Άρα θα πούμε τόπο την ψυχή και χρόνο, δεν ξέρω. Η ιστορία αρχίζει και τρέφεται από διάφορες ανάγκες. Άλλοι τις ονομάζουν απαισιοδοξία, άλλοι τρέλα. Εγώ θα τις αποκαλέσω απογοήτευση. Θα έχουμε λοιπόν και συντροφιά μία θηλυκή ύπαρξη, την απογοήτευση. Για αρχή είμαστε αρκετοί, άλλωστε τι χρειάζεται; Η έμπνευση (απογοήτευση), το μέσο (εσύ) και ο παθών (εγώ). Ξέχασα και κάποιον στόχο. Ας τον ονομάσουμε λύτρωση…

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

ΑΛΦΑΔΙ


Το παρελθόν σου είναι όπως οι δίσκοι.
Δεν κρύβεται, φυλάσσεται μέσα σε ντουλάπια,
ούτε σε θήκες.
Το θέλεις εκεί μπροστά σου
στο ράφι που μόλις ζύγιασες στον τοίχο.

Κάθε ράχη να σου θυμίζει μία εικόνα
Κάθε τίτλος μία νέα βόλτα στην Αθήνα
Κάθε μετριότητα την προσπάθειά σου να τον αγαπήσεις
γιατί η επιλογή έγινε ανάμεσα σε πολλούς.

Κάθε ένταση τα συναισθήματα που έκρυβες
Κάθε στίχος ένα μοναχικό ταξίδι
Κάθε μελωδία την ανάγκη να την μοιραστείς.

Το μέλλον σου θα πρέπει να είναι όπως οι δίσκοι.
Απαιτεί την προσοχή σου, έχει το τίμημά του.
Να γοητεύεσαι από το εξώφυλλο, να ταξιδεύεις με τους στίχους
Να γεννά τη βόλτα, να αγκαλιάζεις τις επιλογές σου.

Αλλά κυρίως να μην το εγκλωβίζεις σε έναν σκληρό δίσκο
σύμμαχο της ποσότητας, ενός μηδενικού ρίσκου.
Να το βλέπεις εκεί μπροστά σου
Στο ράφι που κάποτε ζύγιασες στον τοίχο
Με τις θέσεις τις κενές...