ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

Θα ήθελα να φύσαγε ένα αεράκι, καλοκαιρινό.
Να με ‘παιρνε, να χανόμουν σε πελάγη μακρινά˙
σαν άστρο που ξέμεινε σε φόντο σκοτεινό
και φώτισε του μυαλού μου τ’ απόκρυφα κενά.

Μέσα σε δρόμους μυστικούς και σε σοκάκια ξένα
θα έψαχνα του εαυτού μου τις άγνωστες γραφές˙
μήπως ξεφύγω τελικά απ’ της δειλίας την πένα
και της αδυναμίας τις πυκνές και ανθεκτικές ραφές.

Στο ταξίδι μου αυτό, θα έψαχνα μία απάντηση˙
η φαντασία θα κυριαρχούσε και γνώση θ’ αποκτούσα,
ώστε τα όνειρα που στο σήμερα κατάντησαν μία άρνηση,
αμήχανα να πίστευα και στοργικά να συντηρούσα.

Θα ένιωθα ελεύθερος τους στόχους να ορίσω,
τα ιδανικά που θ’ άξιζε για ‘κείνα να χαθώ˙
ώστε τις μέρες μου με νόημα γλυκό να τις γεμίσω,
όπως γεμίζουν οι ηλιαχτίδες τον πρωινό ουρανό.

Και τότε έτοιμος θα γύρναγα στο λαβωμένο τώρα,
μαζί μ’ αυτή την εύπλαστη μα τόσο βαριά κληρονομιά
σε κάθε άνθρωπο που νοσταλγεί τα “ευτελή” ετούτα δώρα,
απλόχερα να δώσω, με μία φτωχή ματιά…

ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Μέσα στο άλμπουμ της ζωής θα ζωγραφίσω εικόνες˙
δε θα’ ναι χρώματα γεμάτες, δε θα’ ναι στατικές˙
ένα συναίσθημα θα οδηγεί μακριά απ’ τους κανόνες
και μια ανάμνηση θα φανερώνει στιγμές ιδανικές.

Φαντάσου ηλιοβασιλέματα μέσα σ’ ένα καράβι˙
γύρω η γαλάζια έκταση να σε κυβερνά
στο βάθος τη στεριά να την κοιτάς με νάζι
ενώ δυο γλάρους θεωρείς μονάχη συντροφιά.

Φαντάσου νύχτες μαγικές στο λόφο να βαδίζεις˙
με δέος το απέραντο της πόλης να κοιτάς
και κάθε σκέψη σου αμήχανα με ελπίδα να γεμίζεις
αφού εκεί πάνω νιώθεις, για λίγο, βασιλιάς.

Σε κούρασα, μα σε καλώ να φανταστείς εκείνη
που αγάπησες πιο έντονα από την ίδια τη ζωή˙
να σε κοιτά στα μάτια, με τόλμη, που προδίδει
τη σκέψη της, τα όνειρα που κάνετε μαζί.

Τέλος, φαντάσου τη στιγμή που νιώθεις πως πεθαίνεις˙
χωρίς καμία ενοχή στο παρελθόν σου να γυρνάς
και ικανοποιημένος για ό,τι έφτιαξες και πίσω σου αφήνεις
με θάρρος ν’ αντικρίσεις την πόρτα που περνάς.

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

Μία αέναη κίνηση κοιτώ και απολαμβάνω
της θάλασσας που γύρω μου γεμίζει τα κενά
και έναν ήλιο που με χάρη δεσπόζει από πάνω
στης Σαντορίνης τη ζεστή και φιλική αγκαλιά.

Και η εικόνα αυτή στη σκέψη μου μάχεται τη ζωή μου
που μ’ ένα πείσμα βιαστική στο άγνωστο γυρνά
και με περίσσιο ζήλο προσπαθεί να κάψει την ψυχή μου
στη λάβα του ηφαίστειου που ορθώνεται μπροστά…