Την ψυχή παρομοιάζω με τον ήλιο.
Δεν ξέρω αν έχει χρώμα αν είναι φωτεινή˙
δεν ξέρω αν ένα σύννεφο αρκεί για να κρυφτεί˙
μα αισθάνομαι τον κύκλο που χαράζει σιωπηλή.
Και το συναίσθημα φαντάζει ηλιαχτίδα.
Δεν ξέρω ένα εμπόδιο αν μπορεί να προσπεράσει˙
δεν ξέρω ένα σώμα αν θα μπορούσε να το κάψει˙
μα νιώθω πως την άδεια μου ζωή μπορεί να επηρεάσει.
Είναι και το σώμα ουρανός.
Ένας ήλιος του ορίζει τι ποτό θα μας κεράσει,
μία δύση, ένα δειλινό προσμένει να ησυχάσει,
μία ηλιαχτίδα καρτερεί αισιοδοξία να μοιράσει…
Δεν ξέρω αν έχει χρώμα αν είναι φωτεινή˙
δεν ξέρω αν ένα σύννεφο αρκεί για να κρυφτεί˙
μα αισθάνομαι τον κύκλο που χαράζει σιωπηλή.
Και το συναίσθημα φαντάζει ηλιαχτίδα.
Δεν ξέρω ένα εμπόδιο αν μπορεί να προσπεράσει˙
δεν ξέρω ένα σώμα αν θα μπορούσε να το κάψει˙
μα νιώθω πως την άδεια μου ζωή μπορεί να επηρεάσει.
Είναι και το σώμα ουρανός.
Ένας ήλιος του ορίζει τι ποτό θα μας κεράσει,
μία δύση, ένα δειλινό προσμένει να ησυχάσει,
μία ηλιαχτίδα καρτερεί αισιοδοξία να μοιράσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου